1941 Bursa doğumluyum. Ticaret Lisesi, orta öğretim mezunuyum. Babam 1947 senesinde Uzun Çarşı’da dükkan alarak zücaciye işi ile uğraşmaya başlamış. Bende 1984 senesine kadar babamın yanında çalıştım. Sonra da dükkanı kiraya verdik.

1958 çarşı yangınında Uzun Çarşı, Kapalıçarşı kadar zarar görmedi. Aksine yangından sonra bizim müşteri potansiyelimiz azda olsa arttı. Çünkü müşteri tamamen bizim oraya gelmeye başladı. Çarşıda üretim yeri yoktu hep perakende satışlar vardı.

Çarşı esnafının hali vakti yerinde idi ama ihtiyacı olan esnafa da yardımda bulunulur, sıkıntısı giderilirdi. Esnafın yanında çalışan tezgâhtarların bir ihtiyacı varsa veyahut düğün yapacaksa, bu kulaktan kulağa duyurulur, o kişinin ihtiyacı görülürdü.

Usta çırak ilişkileri saygı sevgi çerçevesi içinde olurdu. Ustaya saygıda kusur edilmezdi, ustada elemanına işini en iyi şekilde öğretirdi. Babam kalfasına dükkân açarak onu mal sahibi yapmıştı. Bende kendi elemanımın dükkânını malla doldurmuştum. Bu yapılan işler çarşıdaki samimiyeti hoş görüyü saygıyı daha da arttırmaktaydı.

Çarşıda esnaf türü olarak ağırlıkla manifaturacı bulunmaktaydı. Karşımızda Mahmut Uluçınar, Hasan Hüseyin Acar, Mustafa Doğru vardı. O zamanlar çarşıda hazır elbise satanlar azdı. Çarşıya ilk hazır giyimi getiren Sebahattin Yazıcıoğlu ve Nuri Yazıcıoğlu idi.

Çarşımızda gayrimüslim komşularımızda vardı. Yan dükkânımızda Ventura iç giyim vardı. İlişkilerimiz çok güzeldi. Kendisi kapısına geleni asla geri çevirmez, elinden geldiğince işlerini halletmeye çalışırdı.

Ramazanda esnaflar birbirlerinin Ramazanını kutlardı. Ezandan yarım saat önce evlerimize giderdik. Ramazan ayının 20’sinden sonra işler hızlanırdı. Hıdrellezde sabah dükkanına geç gelen esnafa sürprizler yapılırdı. Dükkanları süslenir, masalar kurulurdu ve esnafı çeribaşı seçerlerdi

Şimdiki çarşıda eski tat yok esnaf türü çok değişti eski yardımlaşmalar kalmadı. Biz eski arkadaşlarla görüşmeye devam ediyoruz eski günleri yâd ediyoruz.

Seyit Akdoğan tarafından 27.04.2010 tarihinde görüşülmüştür.