1954 de Burç Mağazası’nda manifaturacı çırağı olarak işe başladım. Daha sonra okul ve askerliğimden dolayı çarşıdan ayrıldım. 1968’de şu anda bulunduğum dükkânda kiracı olarak esnaflığa başladım. 1983’e kadar kiracıydım. Dükkan sahibi öldükten sonra dükkanı satın aldım ve burada 42 sene boyunca ayakkabıcılıkla uğraştım.

Yangından önceki esnaflıkla sonraki esnaflık arasında çok fark var. Yangından önce birimiz siftah yaptığımızda diğer arkadaşların siftah yapması için yardımcı oluyorduk. Hatta bir kişi aynı anda 3-4 dükkâna birden bakardık. Esnafın birbirine karşı güveni çoktu. İşi olan kimi zaman dükkânın önüne bir sandalye bırakırdı ve dükkanın kapalı olduğu anlaşılırdı.

Müşteri yoğunluğu daha çok köylerden gelen düğüncülerdi. Hatta unutmadan söyleyeyim; bir kız istenildiğinde öncelikle damat çarşı esnafına sorulur, onlardan bilgi alınırdı. Bir nevi referans olarak gösterilirdik.

Cenaze olduğunda esnaf dükkanlarını bırakır, cenazeye iştirak ederdi. Düğünlerde ihtiyacı olana esnaf kendi arasında para toplayarak yardımda bulunurdu. Kapalıçarşı’nın yüzde sekseni manifaturacıydı.

Yangından sonra dernekler kuruldu. Dükkanlar yeniden yapılmaya başlandı. Devlet o zaman ki esnafa 20 yılda geri ödemek kaydıyla 7000 lira yardımda bulundu.

Şuanda hala aynı dükkânımı Hakan Bebe olarak, bebek giyim üzerine oğullarımla birlikte işletmekteyim.

Seyit Akdoğan tarafından 13.04.2010 tarihinde görüşülmüştür.