1934 doğumluyum. Uzun Çarşı-Fidan Hanı 44 numarada çaycılık yapmaktayım. Babamın adı Kazım Güzelçağ. Değirmenlikızık köyünden gelmiş. Yeşil’de evimiz vardı. Babam 10 liraya almış bu dükkanı. Terzi levazımatçısıydı. Kıl tele, şerit, gret taşı, beatris, soft satardı.

Ben 50 senedir çarşıdayım. Astar üzerine çalışıyordum. 1980’de dükkan restore olunca bir sene kapalı kaldı, öyle olunca çaycılığa başladım.

Eskiden handa tekstil çoktu. Yazıhanesi, çalışanı hepsi vardı. 80’den sonra Buttim’e gittiler.

1970-80 arası handa fidan satılıyordu. Hanın ortasına fidan için 20 tane baraka yaptılar. Halil Yılmazoğlu dernek başkanıydı o zaman. O restore ettirdi. Hanın restorasyonuna katkıları oldu. 10 sene kadar fidancılık yapıldı. Esebey’den, Kazıklı’dan bütün köylü fidanını buradan alırdı. Sonra Halil sokmadı bunları. Koza Hanı dolunca kozacılarda gelmeye başladı. Koza alım satımı bir ay devam ediyordu. Günde 5000 tane çay satıyorduk o zamanlar. Şimdi 100 tane satamıyoruz. Fidan ve koza satıldığı dönemde işler güzeldi.

Her Ramazan iftar verilirdi burada. Buranın esnafı her gün iftar verirdi. Hocalar gelir, dua ederdi. İftar sofraları kurulurdu. Genelde garibanlara yemek verilirdi.

Üç tane gayrimüslim vardı handa. Nathan Bahar Yahudi’ydi. Simon Tokhene ve Muhis Anamisyane, tekstilciydi hepsi. Sonra İstanbul’a gittiler.

Her gün, belki 50 senedir, Fidan Hanı sulardım. Yaz kış sulardım. 8-10 saatte en az 10 defa çarşıyı sulardım. İnsanlar kaçsın diye ayaklarına su dökerdim.

Bütün çarşıda herkes birbirini tanırdı. Herkes birbirini aileleriyle beraber ziyaret ederdi.

Fehmi Ertunç, eski mali şube müdürü. Burada esnaftı. 60 ihtilalinde istifa edip buraya yerleşmiş. Her bayram burada beş tane kurban keserdi. Herkese dağıtırdı.

Esnaf sünnet töreni yapardı. Han olarak para toplardık kendi aramızda. Yataklar yerlere serilir, davullar zurnalar gelirdi. 150-200 tane çocuk sünnet ettirilirdi.

Deli Ayten’de burada çok kalırdı. Üst katta floş sandıklardan esnaf ona yer yapmıştı. Evine gitmediği zaman burada yatardı. Esnaf çok yardım ederdi ona.

Emir Özengil tarafından 1961 senesinde mescit yapıldı. Mescit depremde yıkılmış. 4 tane direği duruyordu. Emir Özengil’in burada iki tane dükkanı vardı.

Resulzadelerin de 10 tane dükkanı vardı. Yatırım için almışlar, kiraya verirlerdi. Resulzadelerin Kozahan’da da dükkanları vardı. Her Cuma 50-100 tane fukara gelir, kuyruk olurdu Kozahan’da. Onlara para verirlerdi.

80 ihtilalinden sonra adı Mahmut Paşa Hanı oldu.

Bu hanın esas planları İngiltere’de müzedeymiş. Halil Yılmaz gitti, baktı ama alamadı, çok uğraşmış.

Birlik vardı eskiden.

Işık Demir tarafından 01.02.2010 tarihinde görüşülmüştür.