1929 Bursa doğumluyum. Bütün ailem Bursalı… Birkaç mahalle değiştirdikten sonra Araplar Mahallesi’ne yerleştik. Orada Temenyeri Okulu’na başladım. Temenyeri Okulu, Arap Mehmet Camisi’nin karşısındaydı; ancak şimdi yok.

Komşularımızdan Kemal Serencioğlu çiftçilikle uğraşırdı. Meral Serencioğlu adında bir kızı vardı. Fuat Bey ve kızları İsmet Devletkuşu bir diğer komşumuzdu. İsmet Hanım, halen orada oturmaktadır. Kendi işim elektrikçilikti; elektrik tesisatı çekerdim. Çok nadir rastlanan bir meslekti. Elektrik dağıtılan merkez Merinos Fabrikası’nın oradaydı; o zamanlar elektriklerde, çok kesintiler olurdu.

Mefaret İnal ablam olur. Setbaşı İlköğretim Okulu’nda öğretmenlik yaparken; Sevim Ertekin ile birlikte özel bir okul açmaya karar verdiler. 1963 yılında Altıparmak’ta “Manolyalı Köşk” diye bir köşk vardı; İnalertekin Okulu ilk orada kuruldu. Sevim Hanım ve ablam Mefaret Hanım öğretmenliğe devam ettikleri için, okul resmiyette eşim Maide İnal ile Sevim Hanım’ın babasının adına açıldı. Sonradan Çekirge’ye; daha sonra da Hamitler’e taşındı. Bu sene kapandı ve şimdi orayı yemek sanayisine dönüştürdük. Mefaret Hanım hiç evlenmedi; dolayısıyla çocuğu da olmadı. O, kendisini öğrencilerine adamıştı. Binlerce öğrencisi onun evladıydı.

1959’da evlendim, İnebey Caddesi’nde bir buçuk sene oturduk. Eşim evlenmeden önce İbrahimpaşa Mahallesi’nde, Kız Lisesi’nin karşısında otururdu. Mahkeme Fırını, eskiden bu semtteydi. Eskiden fırında pişecek yemeklerimizi oraya götürüp pişirirdik. Fırın, daha sonra Erkek Lisesi’nin sokağına taşındı.
Kınamız, Kükürtlü Hamamı’nda oldu. Eski Belediye Binası’nda da nikâhımız kıyıldı. Nikâh, kınadan 40 gün önce yapılmıştı. Çengi Muhsine Hanım, en meşhur çengiydi; bizim düğünümüze de gelmişti. O zamanlar ortaya çıkıp oynamak için çengilere para verilirdi. Eşimin gelinliğini, Maksem’de dükkânı bulunan terzi Fahriye Hanım dikmişti.

İbrahimpaşa’da mahalle bakkalı Ali Bey vardı, Maksem’de de Ali Baha Zara Bey’in bir bakkaliyesi vardı; daha sonra Ali Baha Zara Bey milletvekili oldu. Bursa’nın köklü ailelerindendi. Erkek Lisesi’nin hemen köşesinde, süthanenin karşısında evleri vardı. İbrahimpaşa Mahallesi’nde pek çok çiftlik sahibi bulunmaktaydı. Dobalı Hafız da çiftlik sahibiydi. İlk apartmanı terzi Hayriye Hanım yaptırmıştı.

Eskiden mahallede çok güzel dostluklar vardı; ilişkiler çok samimiydi. Geceleri tombala oynardık. Temenyeri gibi yerlere pikniğe giderdik. Eskiden 3 otobüs vardı: Bu otobüsler Emirsultan, Çekirge ve Muradiye güzergâhlarında çalışırlardı. Ayrıca taksiler de vardı. Ulaşım bu taşıtlarla sağlanırdı. Bayanlar toplanıp hamama yürüyerek giderlerdi ve o gün onlar için hamam günü olarak geçerdi. Hamamlarda yemekler ve eğlenceler düzenlenirdi.

Ramazanlarda kuskus, erişte ve yufkalar yapılırdı. Hanımlar toplanıp kendi aralarında yemekler hazırlardı. Kayısı hoşafı ya da üzüm hoşafı yapılırdı. Eskiden bayramlarda çocuklara ipek mendiller verilirdi. Mendillerin içine hediyeler konurdu. Bayramlarda lokum ya da helva yapılırdı.
Kandillerde yolları iple keser; gelen geçenden para toplardık. Ramazanlarda davulcular dolaşır, ellerinde manilerle para toplarlardı.

SİBEL GÖK 09.09.2010