1950 yılında doğdum. Doğum yerim aslen Dağakça’dır. Mollaarap Mahallesi’ne geldiğimde sekiz yaşındaydım. Biz iki kardeşiz, abimin adı Mehmet’tir. Annemiz ve babamız erken yaşta ölünce, köydeki öğretmenler bizi Mollaarap Mahallesi’ndeki yetiştirme yurduna yazdırmışlar. Böylece bizi Mollaarap Mahallesi’ndeki yetiştirme yurduna getirdiler. İlkokulu Balabanbey İlkokulu’nda okudum. Kaldığımız yetiştirme yurdu okulun yanındaydı. Müdürümüz Sabahattin Özşen, öğretmenlerimizden ise Ahmet Toksoy halen aklımdadır. Ara sıra yurttaki arkadaşlarımızla görüştüklerimiz oluyor.

Hüseyin Küçükyılmaz ve ailesi

Devlet bize dokuz yıl baktı, on sekiz yaşımız dolduğunda yurttan çıktık. Ama yurtta kalırken hem okuduk, hem de meslek sahibi olmak için çalıştık. Ben 1961’li yıllarda, Kayhan Çarşısı’nda bir marangozun yanında işe başladım. O zamanlar şapka meşhurdu. Abim de köşeli şapkaların imalatında sekiz yıl çalıştı. Ondan sonra yine çarşı civarında çalışmayı sürdüren abim, halen Kapalıçarşı’da mefruşat üzerine kendi işini devam ettirmekte.

Mollaarap Mahallesi gençleri askere giderken Berber Esat’ın dükkanında

Mollaarap Mahallesi Özellik Sokak Çeşme Çıkmazı’nda Nesibe isminde bir nine vardı. On sekiz yaşında yurttan ayrıldıktan sonra o ninenin evinin bir odasında kirada kaldık. Burada hayat mücadelesi verirken askere gitme zamanı geldi. Askerliği bitirdikten sonra Ankara ve İzmir’e bir iki yıl kadar iş için gidip geldim. Ama kısmetimiz Mollaarap’taymış. Tekrar Mollaarap’a geldik. Altı yıl SKT fabrikasında çalıştım. Oradan ayrıldıktan sonra Duaçınarı’na marangoz dükkânı açtım. Bu arada evlendim ve üç oğlum ile bir kızım oldu. Çok şükür emekli oldum. Kendimize ait evimizde oldu. Mollaarap Mahallesi’nde hayata devam etmekteyim.
Çocukluğumuz ve gençliğimiz bu mahallede geçti. En çok Kerpiçhane’de eğlenir, gezerdik. Oralar o zaman kavaklıktı ve hiç ev yoktu. Kerpiçhane’nin dışında Temenyeri’ne gider, bazen de derede yüzerdik. Talimhane bütün mahalle gençlerinin olduğu gibi bizim de top oynadığımız yerdi. Mahalledeki kahvehanelerden aklıma gelen, Tenekeli Kahve, Boşnakların Kahvesi ve Yörüklerin Kahvesi’dir. Yörükler Dışkaya Köyü’nden gelerek bu mahalleye yerleşmişler ve hepsi o kahvede toplanırlardı. Bu yüzden Yörüklerin Kahvesi denilirdi. Mahalle berberlerinden Esat Abi ile Yusuf Abi vardı. Seyrekte olsa belediye otobüsü geçerdi. Pınarbaşı bayram yeri olduğu gibi aynı zamanda bisiklet ve motor kiralama yeriydi. Şimdiki Mollaarap Muhtarlığı’nın önüne dolmuş durağı yapılmıştı. İlk dolmuşçulardan akla gelen Kambur Esat’tır. Yine bugünkü muhtarlığın karşısındaki binaların olduğu yerde kerpiç kesilirdi. 1962 yıllarından sonra kerpiç kesimi tamamen kalktı ve odun depoları yapıldı. Odun depoları da 8-10 yıl kadar devam ettikten sonra, yerlerine binalar inşa edildi. Önceden buralar bahçelik, bağlıktı; şimdi ise her yer binalarla doldu.

Cengiz Bütün tarafından 02 Ocak 2013 tarihinde görüşülmüştür.